คำเตือน ทำใจดี ๆ ก่อนที่จะอ่านกันนะคะ !
ท่ามกลางแสงของเทียนที่จุดไปทั่วห้องมีเพียงพวกเขาที่อยู่ภายในตำหนักนี้ ภายนอกเงียบสงบไม่มีเนียวโบหรือองครักษ์ยืนเฝ้า
คุโรโกะรู้สึกเขินอายอย่างหนักเมื่อมือเรียวของอาคาชิสัมผัสไปที่เอวทั้งสองข้างของเขา มือที่เย็นเฉียบลูบไล้ไปตรงส่วนเอวอยู่อย่างนั้น คุโรโกะจิกชุดกิโมโนแน่นที่ตอนนี้หลุดลุ่ยสยายไปกับเตียงแล้วเขาอยู่ในสภาพที่อาคาชิเห็นหมดทุกส่วน
"เจ้าไม่ต้องกลัวนะคุโรโกะ ข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกดีเอง" อาคาชิกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่ายพลางใช้ฟันขบกัดที่หูเบา ๆ ทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างสะดุ้ง
นิ้วเรียวของอาคาชิสะกิดยอดอกสีชมพูที่ตัดกับเรือนร่างสีขาวจัดพลางเขี่ยไปมาทั้งสองข้าง
"อื้อ..! ยะ อย่า มะ อา ไม่เอา !" คุโรโกะร้องปลุกอารมณ์คนตัวสูงได้เป็นอย่างดี มือเล็กจิกผ้าห่มใบหน้าดูขึ้นสีระเรื่อปากเล็กหอบหายใจอย่างหนัก
อาคาชิก้มศรีษะลงไปก่อนจะอ้าปากขบกัดยอดอกอีกฝ่าย คุโรโกะร้องเสียงหลงจิกไปที่ผ้าห่มเช่นเดิม มือเรียวอีกข้างก็ยังคงขยี้ยอดอกอีกข้างของอีกฝ่าย ฟันที่ยังขบกัดเปลี่ยนเป็นใช้ลิ้นเลีย คุโรโกะร้องครางอย่างต่อเนื่อง เมื่ออาคาชิจัดการด้านบนจนยอดอกของอีกฝ่ายที่ดูสีจัดและเปียกไปด้วยน้ำลายของอาคาชิ อกของร่างเล็กกระเพื่อมเพราะหายใจแรง
"รู้สึกดีไหม" อาคาชิลูบผมนุ่มของอีกฝ่ายที่มีเหงื่อออกเล็กน้อย เขาจำเป็นที่จะต้องค่อยเป็นค่อยไปถึงแม้ตอนนี้อาคาชิแทบอยากจะรวมเป็นหนึ่งกับคุโรโกะตอนนี้เลยเสียให้ได้ถ้าทำแบบนั้นแล้ว..คุโรโกะคงจะตกใจกลัว
ตอนนี้สายตาคมสนใจแก่นกายเล็กที่อยู่ด้านล่าง น้ำใสปริ่มอยู่บริเวณยอดของแก่นกายของคนตัวเล็ก
"เจ้าเคยช่วยตัวเองบ้างรึไม่" อาคาชิถามอีกฝ่ายอย่างตรง ๆ เขาแค่เล่นกับยอดอก คุโรโกะก็มีอารมณ์ซะขนาดนี้คนตรงหน้าดูจะประสบการณ์อ่อนมาก เมื่อก่อนอาคาชิสมัยที่ยังเป็นรัชทายาทเขาก็อยากรู้อยากลองแอบออกไปนอกวังเที่ยวตามย่านค้าบริการ..อาคาชิมีประสบการณ์ต่างจากคุโรโกะ
"กระหม่อมนาน ๆ ทีจะทำ.." คุโรโกะพูดเสียงตะกุกตะกัก
"งั้นทำให้ข้าดูหน่อยสิ" อาคาชิสั่งอีกฝ่าย
"กระหม่อม..อ๊ะ !" คุโรโกะถูกอุ้มให้นั่งตัก ตัวของเขานั่งเข้าหาอาคาชิ
"ทำสิ"
คุโรโกะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมที่ยังมองเขาอยู่ศรีษะเล็กก้มลงมองแก่นกายของตัวเองที่ชูสูงขึ้นเพราะคารม มือเล็กของคุโรโกะชักของตัวเองด้วยความเขินอายจนเขาต้องหลับตาไม่กล้ามองอาคาชิ
"อือ..อะ..อา..!" คุโรโกะเริ่มชักเร็วขึ้นตามอารมณ์ของตัวเอง ศรีษะเล็กเผลอเกยบนไหล่ของอาคาชิทำให้เสียงครางแสนหวานดังก้องอยู่ในหู
"จะ..อื้อ ! อา" ดวงตาสีทับทิมหลับตาลงฟังเสียงนั่น
"กระ..มะ..ไม่..ไหว..แล้ว ! อ๊า !" น้ำที่สำเร็จความใคร่เปรอะเลอะบริเวณหน้าท้องของอาคาชิ เปลือกตาเล็กที่ปิดสนิทค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขาผงะศรีษะออกจากไหล่ของอาคาชิอย่างรวดเร็ว
"ขอประทานอภัยด้วย กระหม่อมจะรีบเช็ดให้" คุโรโกะมีทาทีเลิกลั่กถ้าใช้ผ้าห่มก็ต้องเลอะ..ร่างเล็กตัดสินใจถอดชุดกิโมโนที่คลุมตัวเขาออกมาและเช็ดน้ำของตนเองตรงหน้าท้องจนคราบหายไปหมดมือเล็กเผลอโดนกับสิ่งที่อยู่ใต้ผ้านั่น คุโรโกะรีบตั้งท่ากลับมานั่งตัวตรงเหมือนเดิม
"เจ้าอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าแบบนี้..งดงามจริง ๆ" อาคาชิมองอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา คุโรโกะเสหน้าไปทางอื่นด้วยความเขิน
อาคาชิกลับมาคร่อมอีกฝ่ายเหมือนเดิม นิ้วเรียวยาวแทรกเข้าไปในช่องทางด้านล่าง คุโรโกะตัวเกร็ง
"อา ! จะ เจ็บ" คุโรโกะเปลี่ยนไปจิกแขนของอีกฝ่ายแทน
"งั้นรึ" คนอย่างอาคาชิเขาเตรียมไว้อยู่แล้วล่ะ..มือเรียวเอื้อมไปหยิบกระปุกสีใสที่วางอยู่ข้างล่างพื้น เขาเปิดฝาใช้นิ้วควานน้ำสีเหลืองและดูข้น คุโรโกะได้กลิ่นที่ดูหอมหวานเขาลืมตาขึ้นมองอีกฝ่ายที่กำลังจะใช้นิ้วแทรกเข้าไปในช่องทางของเขา สิ่งนั้นคือน้ำผึ้งเอามาใช้กับเขาทำไม ?
"จะทำให้เจ้าไม่เจ็บไงล่ะ" อาคาชิตอบเหมือนเดาคำถามอีกฝ่ายได้
"อ๊ะ อ๊ะ" เสียงครางดังเป็นจังหวะเมื่ออาคาชิใช้นิ้วใส่เข้าไปและถอดออกอยู่อย่างนั้น จากที่กลายเป็นเจ็บเขาก็รู้สึกดีเข้ามาแทนที่ จากหนึ่งนิ้วเป็นสองและสาม
"ข้างในเจ้านี่นุ่มจริง ๆ นะ" อาคาชิพูดถ้าเขาใส่ของเขาเข้าไปนี่..มันจะขนาดไหน
"อื้อ ! อ้ะ !" อาคาชิยังคงขยับนิ้วของตัวเองเป็นจังหวะ เสียงครางยังดังก้อง คุโรโกะยังคงหลับตาสนิท
"ลืมตาคุโรโกะ" อาคาชิสั่ง คุโรโกะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มือเรียวปลดเปลื้องผ้าสีขาวของตัวเองออก คุโรโกะแทบตกตะลึงกับของอีกฝ่าย
"ข้าทำให้เจ้ารู้สึกดีแล้วต่อไปก็ตาเจ้าบ้าง" อาคาชิค่อย ๆ แทรกกายเข้าไปในช่องทางนุ่ม
"อ๊า !! อือ.." คุโรโกะครางเสียงดังลั่นเขาไม่รู้สึกเจ็บมีแต่ความรู้สึกดีที่อีกฝ่ายมอบให้
อาคาชิก้มลงไปประกบริมฝีปากนุ่มพลางใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในโพลงปากคุโรโกะร้องเสียงครางดังในลำคอ
"จะขยับแล้วนะ.." อาคาชิลืมตาขึ้นผละจากริมฝีปากของอีกฝ่ายจนน้ำลายเชื่อมกัน เขาดันตัวของตัวเองไปตรง ๆ ทำให้แก่นกายเข้าไปลึกมากยิ่งขึ้น ดวงตาทั้งสองข้างของคุโรโกะปริ่มไปด้วยน้ำตา ดวงตาหยาดเยิ้มสบตากับอาคาชิ
"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ" เสียงครางดังเป็นจังหวะตามท่วงทำนองของอาคาชิ
"อ๊า..จะ..เสร็จ"
จู่ ๆ อาคาชิก็หยุดไปเสียดื้อ ๆ คุโรโกะมองร่างสูงอย่างงง ๆ
"จะเสร็จก่อนได้ไง เจ้าต้องทำเองสิ" อาคาชิย้ายมานอนบนเตียงแทนมีคุโรโกะที่นั่งเชื่อมตัวตนของเขาอยู่ด้านบน
"วิวดีเหมือนกันนะเห็นทุกส่วนเลย" อาคาชิพูด ใบหน้าของคุโรโกะยิ่งขึ้นสีเขาใช้มือเล็กตีไปที่แขนของร่างสูง
"นี่เจ้ากล้าตีข้ารึคุโรโกะ" อาคาชิถามพลางหัวเราะ
"ก็ดูทรงตรัสสิพะยะค่ะ" คุโรโกะเบือนสีหน้าไปทางอื่น
"หึ ทำต่อสิ" อาคาชิพูด คุโรโกะก้มมองร่างสูง
"ทำแบบไหน..รึพะยะค่ะ" คุโรโกะทำสีหน้างงใบหน้ายังคงขึ้นสีเมื่อถามอีกฝ่าย
"เจ้าก็แค่ขยับตัวไป" คุโรโกะพยักหน้า มือเล็กจับบริเวณท้องของอาคาชิที่ดูแข็งแรงเขาค่อย ๆ ขยับ
"อะ..อา" คุโรโกะขยับตัว จากช้าก็กลายเป็นเร็วดวงตาหวานของคุโรโกะเอาแต่จ้องสบตากับอาคาชิที่มีสีหน้าไม่ต่างจากเขา
"จะ..อือ..อ๊าา !!" ในที่สุดคุโรโกะก็เสร็จไปรอบสองเขาล้มลงไปนอนทับบนอกของอาคาชิ คุโรโกะรู้สึกถึงความอุ่นที่อยู่ภายในตัวเขาก่อนจะไหลลงมาตามขา อาคาชิก็เสร็จพร้อมกับคุโรโกะ พวกเขาหายใจด้วยความเหนื่อย
อาคาชิมองคุโรโกะที่นอนอยู่บนตัวเขาทั้ง ๆ ที่ทั้งสองยังคงเชื่อมกันอยู่ ใบหน้า ตามผิวและร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ คุโรโกะดูจะเหนื่อยมากต่างจากอาคาชิที่ยังคงไม่รู้สึกเหนื่อย ร่างเล็กหลับไปแล้ว เสียงหายใจเข้าออกดังเป็นจังหวะ ลมหายใจอุ่น ๆ ปะทะกับแผงอกของอาคาชิ มือเรียวยกขึ้นลูบผมสีฟ้านุ่ม
"ข้ารักเจ้า" อาคาชิพูดสงสัยคืนนี้เขาคงต้องลักหลับอีกฝ่ายแล้ว รู้สึกยังไม่พอเลยสักนิด..
TALK
[ อย่าลืมไปคอมเม้นต์ในเด็กดีด้วยเน้อ ] นายน้อยยังไม่พออีกหรอยังจะลักหลับอีก อ้ากกก เจ้าคนโลภ เจ้าคนหื่————— อยากจะบอกว่าตอนนี้เป็นตอนที่แต่งยากมากจ้า คือไรท์ต้องนั่งอ่านโดและก็จินตนาการภาพ ลงทุนมากกกก ลำบากตอนแต่งไปและก็เขินไปนี่แหล่ะ โอยยย แล้วสักพักก็เครียดด เพราะต้องแต่งให้ละเอียดสุด ๆ ไม่อยากแต่งลวก ๆ 555555 โว้ยยทุกคนคะ ! นายน้อยกับครกได้กันแล้วหวังว่าทุกคนจะแฮปปี้และก็ติดตามไปจนจบด้วยเน้อ
มีวาปปปไหมค่ะ เรื่องไรอ่ะ
ตอบลบFIC KNB AKAKURO MY KING ค่า ติดตามได้ในเว็บเด็กดีน้า
ลบ